اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 388 |
| تعداد مقالات | 3,187 |
| تعداد مشاهده مقاله | 4,398,212 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,977,617 |
فضایل انسانی از دیدگاه ارسطو و فارابی | ||
| فلسفه غرب | ||
| مقاله 4، دوره 1، شماره 2، تیر 1401، صفحه 55-70 اصل مقاله (316.14 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/wp.2022.17343.1013 | ||
| نویسندگان | ||
| سید سجاد ساداتی زاده1؛ علی صبری* 2؛ محمدکاظم علوی3 | ||
| 1استادیار گروه فلسفه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران. | ||
| 2کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی | ||
| 3استادیار گروه فلسفه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 12 خرداد 1401، تاریخ بازنگری: 08 شهریور 1401، تاریخ پذیرش: 09 شهریور 1401 | ||
| چکیده | ||
| فضیلت یکی از مسائل بنیادی فلسفه اخلاق و از ارکان اصلی فلسفه ارسطو و فارابی محسوب میشود. فارابی از جمله فیلسوفانی است که به پیروی از ارسطو به کنجکاوی در مباحث فضیلت و سعادت پرداخته است و فضیلت را نوعی خصلت و منش انسانی می‌داندکه به منش‌اخلاقی شناخته میشود. دیدگاه فارابی و ارسطو در بررسی فضیلت متاثر از نگاه سعادتگرایانه آنها، در باب اخلاق و کمالیابی انسان است. این دو فیلسوف براین باورند که آدمی به طور فطری موجودی کمالجو و سعادت طلب است و برای نیل به این هدف والا نیازمند ابزار است. به همین خاطر فضیلت عامل مهمی برای رسیدن به سعادت محسوب میشود. با وجود اشتراکات بین دو فیلسوف در مسئله فضیلت نباید اختلافات آنها را نادیده گرفت، مهم‌ترین اختلاف بین این دو مربوط به معنای فضیلت، نحوه تقسیم فضیلت، نگاه خاص و ویژه فارابی به مدینه فاضله هست. ارسطو یک نوع تقسیم درباره‌ی فضیلت انجام داده؛ فضیلت را به اخلاقی و عقلی تقسیم کرده، اما برعکس فارابی در آثار مکتوب خود سه تقسیم برای فضیلت بیان کرده است. فضیلت برای رسیدن به غایتی برتر به نام سعادت است که خیر نهایی نامیده میشود. این مقاله درصدد است که به بیان مهم‌ترین فضیلتهای انسانی و انواع فضایل، خصوصاً فضایلی که بیشترین تأثیر را در وصول انسان به سعادت دارند و همچنین راهکارهای فضیلت‌مند شدن انسان بپردازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فضیلت؛ ارسطو؛ سعادت؛ فارابی؛ مدینه فاضله | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Human Virtues as Viewed by Aristotle and Farabi | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Seyed Sajad Sadatizadeh1؛ Ali Sabri2؛ Mohammad Kazem Alavi3 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Philosophy, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran. | ||
| 2MA in Islamic philosophy and wisdom | ||
| 3Assistant Professor, Department of Philosophy, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Virtue is one of the fundamental issues of moral philosophy and one of the main pillars of Aristotle and Farabi's philosophy. Farabi is one of the philosophers who, following Aristotle, has been interested in the topics of virtue and happiness and matters related to these issues. And he considers virtue to be a kind of human character and character which is known as moral character. Farabi's and Aristotle's point of view in examining virtue is influenced by their eudaemonistic view on morality and human perfection. These two philosophers believe that man is a perfectionist and happiness-seeker by nature, and he needs tools to achieve this lofty goal. For this reason, virtue is considered an important factor to achieve happiness. Despite the similarities between the two philosophers in the issue of virtue, their differences should not be ignored. The most important difference between these two is related to the meaning of virtue, the way of dividing virtue, and Farabi's special view of utopia. Aristotle made a kind of division about virtue; He divided virtue into moral and intellectual, but on the contrary, Farabi has stated three divisions for virtue in his written works. Virtue is to reach a higher goal called happiness, which is called ultimate good. Virtue is to reach a higher goal called happiness, which is called ultimate good. This article tries to express the most important human virtues and all kinds of virtues, especially the virtues that have the greatest effect on a person's attainment of happiness, as well as the ways to make a person virtuous. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Virtue, Aristotle, Happiness, Farabi, Utopia | ||
| مراجع | ||
|
ارسطو (1381). اخلاق نیکو ماخوس، ترجمه سیدابوالقاسم پورحسینی، تهران: دانشگاه تهران.##
ارسطو (1385). اخلاق نیکوماخوس، ترجمه محمدحسن لطفی، تهران: طرح نو. ##
ارسطو (1386). اخلاق نیکوماخوس، ترجمه و تمهید صلاح‌الدین سلجوقی، تهران: شریعتی افغانستانی.##
اعوانی، غلامرضا (1389). «فضیلت از دیدگاه فارابی»، مجموعه مقالات منتخب همایش فارابی و تأسیس فلسفه اسلامی، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.##
بهارنژاد، زکریا (1392). «فضیلت از دیدگاه فارابی»، آینه معرفت، شمارة 36، ص146ـ118.##
جمشیدی، محمدحسین (1380). نظریة عدالت از دیدگاه فارابی، امام خمینی، شهید صدر، تهران: پژوهشکدة امام خمینی.##
جوادی، محسن (1382). «تحلیل و نقد نظریة سعادت فارابی»، نامه مفید، شمارة 39، ص120ـ101.##
حسینی کوهساری، اسحاق (1382). تاریخ فلسفه اسلامی، تهران: چاپ و نشر بین‌الملل.##
خوش‌رو، غلامعلی (1374). شناخت انواع اجتماعات از دیدگاه فارابی و ابن خلدون، تهران: اطلاعات.##
سجادی، سیدجعفر (1375). فرهنگ علوم فلسفی و کلامی، تهران: امیرکبیر.##
علمی سولا، محمدکاظم؛ فرخ‌زادگان صفی‌آباد، مهین (1390). «بررسی تطبیقی فضیلت از دیدگاه فارابی و کانت»، الهیات تطبیقی، سال دوم، شمارة پنجم، ص130ـ109. ##
فارابی، ابونصر (1366). السیاسه المدنیه، تهران: الزهرا. ##
فارابی، ابونصر (1382). فصول منتزعه، ترجمه حسن ملکشاهی، تهران: سروش.##
فروغی، محمدعلی (1390). سیر حکمت در اروپا، تهران: زوار.##
کاپلستون، فردریک (1381). تاریخ فلسفه، ج1: یونان و روم، ترجمه جلال‌الدین مجتبوی، تهران: علمی و فرهنگی.##
کریل، جی. ال. (1380). ارسطوی فیلسوف، ترجمه علیرضا آزادی، تهران: حکمت.##
لاوین، ت. ز. (1374). از سقراط تا سارتر. ترجمه پرویز بابایی، تهران: نگاه.##
مک‌اینتایر، السدیر (1379). تاریخچة فلسفه غرب، ترجمه ان‌شاءالله رحمتی. تهران: حکمت.##
مهاجرنیا، محسن (1380). اندیشة سیاسی فارابی، قم: بوستان قم.##
ناظرزاده کرمانی، فرناز (1376). اصول فلسفة سیاسی فارابی، تهران: دانشگاه الزهرا.##
ندری ابیانه، فرشته (1384). سیری در حکمت عملی (ارسطو، فارابی، ابن‌سینا)، همدان: دانشگاه بوعلی سینا.##
نوظهور، یوسف؛ سیروس، داود (1387). «نسبت فضیلت با سعادت در نظام اخلاقی افلاطون»، پژوهش‌های فلسفی، شمارة 203، ص160ـ135.## | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,442 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 492 |
||