اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 19 |
| تعداد شماره‌ها | 380 |
| تعداد مقالات | 3,121 |
| تعداد مشاهده مقاله | 4,251,543 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,845,960 |
تبیین عناصر و مؤلفه های قدرت هوشمند حزب الله لبنان | ||
| مطالعات سیاسی جهان اسلام | ||
| مقاله 6، دوره 8، شماره 4 - شماره پیاپی 32، اسفند 1398، صفحه 127-150 اصل مقاله (615.04 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/psiw.2020.11358.2608 | ||
| نویسنده | ||
| حسین فتاحی اردکانی* | ||
| استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اردکان | ||
| تاریخ دریافت: 21 مرداد 1398، تاریخ بازنگری: 22 اردیبهشت 1399، تاریخ پذیرش: 28 اردیبهشت 1399 | ||
| چکیده | ||
| هدف: بررسی تغییرات قدرت در حوزه روابط بین الملل بسیار حایز اهمیت است. به جز بازیگران ملی، برخی از بازیگران فروملی برای دست یابی به نوع جدیدی از روابط مبتنی بر قدرت عملکرد خوبی را از خود نشان داده‌اند. حزب‌الله لبنان پس از سی سال تلاش برای شناخته شدن به عنوان یک بازیگر فروملی در سطح منطقه، اکنون در حال اجرای راهبردها و تاکتیک‌های مبتنی بر قدرت هوشمند است. قدرت هوشمند نوعی از قدرت است که در آن منابع قدرت سخت و نرم در ترکیبی مدبرانه و بهینه به قدرت هوشمند تبدیل می شود. روش: این پژوهش سعی می کند به روش توصیفی- تحلیلی به این سئوال پاسخ دهد که منابع و ابزارهای قدرت هوشمند حزب‌الله کدامند و حزب‌الله چگونه توانسته است به یک قدرت هوشمند در منطقه خاورمیانه تبدیل شود؟ یافته ها: نوع کنشگری حزب‌الله لبنان در سه دهه گذشته با در آمیختن شاخصه‌های قدرت سخت با ارزش های نرم افزارانه قدرت نرم همراه بوده که در نتیجه آن، حزب‌الله به سطحی از قدرت هوشمند در طراز بازیگران فرو ملی دست پیدا کرده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهند که قدرت هوشمند حزب‌الله ناشی از درک و شناخت الزامات کنشگری سیاسی، بهبود روش ها و عملکردها، تعادل بخشی در اقدامات و رفتارها و تنوع بخشی در استفاده از ابزارهای سیاسی می باشد. همچنین بهره‌گیری از مذاکره، ائتلاف، توازن و بازدارندگی نظامی، اقبال به روش های دموکراتیک و توجه به قدرت رسانه و عملیات روانی از عناصر اصلی دست یابی حزب‌الله به قدرت هوشمند می باشند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| حزب الله؛ خاورمیانه؛ قدرت سخت؛ قدرت نرم؛ قدرت هوشمند؛ لبنان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Explaining the elements and components of the Lebanese Hezbollah smart power | ||
| نویسندگان [English] | ||
| hossein fattahi ardakani | ||
| Assistant Professor, Department of Political Science, Ardakan University | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective: Investigating the changes of power in the field of international relations is very important. Except for national actors, some foremost actors have shown good performance in achieving a new kind of power-based relationship. Hezbollah is now implementing smart power-based strategies and tactics after thirty years of trying to be recognized as a front-runner at the regional level. Smart power is a type of power in which hard and soft power sources are converted into smart power in a clever and optimal combination. Method: This research attempts to answer the question of what are Hezbollah's intelligent power resources and tools and how has Hezbollah been able to become a smart power in the Middle East? Results: The Hezbollah type of activism in the last three decades has been associated with the combination of hard power indices with soft power software values, which result in Hezbollah achieving a level of intelligent power in the context of low national actors. Conclusion: The results show that Hezbollah's smart power is due to understanding the requirements of political activism, improving methods and practices, balancing actions and behaviors, and diversifying the use of political tools. Negotiation, coalition, balance and military deterrence, democratic methods, and attention to media power and psychological operations are also key elements of Hezbollah's acquisition of smart power. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Hezbollah, the Middle East, Hard Power, Soft Power, Smart Power, Lebanon | ||
| مراجع | ||
|
1. ابوالحسن شیرازی، حبیب‌الله و همکاران (1392). سیاست و حکومت در خاورمیانه. تهران: سمت. 2. اسد اللهی، مسعود (1386). از مقاومت تا پیروزی: تاریخچه حزب‌الله لبنان 1361-1379. تهران: اندیشه‌سازان نور. 3. ــــــــــــــ (1382). «حزب‌الله لبنان: از رادیکالیسم تا واقع گرایی». مطالعات خاورمیانه. 35. 101-146. 4. ــــــــــــــ (1382). جنبشحزب‌اللهلبنان، گذشتهوحال. تهران: پژوهشکدهمطالعاتراهبردی. 5. المیادین (2015). «حوار العام مع الامین العام لحزب‌الله السید حسن نصرالله». http://www. almayadeen. net/episodes/753657 6. باقری، محسن و یزدانی، عنایت‌الله (1397). «تبیین منافع و اهداف استراتژیک جمهوری اسلامی ایران در اتحاد استراتژیک با حزب‌الله لبنان». فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی. 15(53). ۴۳-۶۲. 7. بلقزیر، عبدالله (1389). حزب‌الله از آزاد سازی تا بازدارندگی (2006-1982). ترجمه علی شمس. تهران: مؤسسه مطالعات اندیشه‌سازان نور. 8. پورطهماسبی، سیاوش و تاجور، آذر (1388). «رسالت رسانه‌ها در برقراری امنیت ملی». مجله حصون. 19. 102-118. 9. پایگاه اینترنتی دیپلماسی ایرانی. (22/2/1392) «حزب‌اللهی که نمی‌شناسید». http://irdiplomacy. ir/fa/news/1916034/ 10. جعفری، علی اکبر (1392). «قدرت هوشمند و براندازی جمهوری اسلامی ایران؛ خیز تدریجی آمریکا برای مقابله سیستمی با ایران». سیاست جهانی. 2(3). 133-155. 11. جهانفر، رضا (1390). «عملکرد شبکه فرماندهی و کنترل حزب‌الله در جنگ 33 روزه». ماهنامه صف. 367. 51. 12. حسینی، سیدعماد (1392). «حزب‌الله کابوس خواب‌های اشفته صهیونیست‌ها». پیام انقلاب. 74. 13. زمانی محجوب، حبیب (1388). «تاثیرعواملمعنویدرپیروزیمقاومتحزب‌اللهلبنان». حصون. 22. 152- 169. 14. زارعان، احمد (1393). «بررسی روند تبدیل جنبش حزب‌الله لبنان از قدرتی محلی به قدرتی ملی و منطقه‌ای». مطالعات راهبردی جهان اسلام. 59. 37-68. 15. دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال (1386). «جنگ نامتقارن لبنان و امنیت ملی اسرائیل». فصلنامه سیاست خارجی. 21(1) . 57-92. 16. درخشه، جلال و محمدی، علیرضا (1391). «بررسیتاثیرتکلیف‌گراییدینیانقلاباسلامیایرانبرمقاومتاسلامی حزب‌الله لبنان». پژوهش‌های انقلاب اسلامی. 1. 221- 246. 17. درخشه، جلال و بیگی، علیرضا (1395). «کارآمدی حزب‌الله لبنان در دستیابی به مقبولیت اجتماعی و مشروعیت سیاسی». فصلنامه پژوهش‌های سیاسی جهان اسلام. 21. 33-59. 18. راش، مایکل (1377). جامعه و سیاست: مقدمه ای بر جامعه شناسی سیاسی. ترجمه منوچهر صبوری. تهران: سمت. 19. سازمند، بهاره و معصومی زارع، هادی (1394). «الگویسه بعدیتحلیلمنطقه‌گراییسیاسیبازیگرانفروملی (با نگاهی به تجربه جنبش‌های امل و حزب‌الله لبنان)». فصلنامه پژوهش‌های سیاسی جهان اسلام. 5(3). 129-156. 20. ساسانیان، سعید (1397). «ارزیابی تغییرات الگوی بازدارندگی حزب‌الله لبنان در برابر رزیم صهیونیستی». فصلنامه مطالعات راهبردی. 21(1). 41-68. 21. شفایی، امان الله (1388). «حزب‌الله و همگرایی اسلامی (دیدگاه‌ها، اهداف، تأثیرات)». اندیشه تقریب. 5(19). 69-88. 22. شحاده، احمدحسین (1389). دلاوری‌هایحزباللهلبنانوآیندهجدیدجهانعرب. ترجمه محمدرضامیرزاجان. قدرولایت. 23. علاقه، جوزف و رازانی، احسان (1383). «حزب‌الله لبنان، تروریسم و حوادث یازده سپتامبر». مطالعات خاورمیانه. 11(2). 97-132. 24. فاست، لوئیس (1386). روابط بین‌المللی خاورمیانه. ترجمه زیر نظر احمد سلطانی‌نژاد. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی. 25. فرزانه‌پور، حسین و زنگنه، پیمان (1393)، «مناسبات حزب‌الله و دولت‌های لبنان، با نگاهی به شکل‌گیری و سیر تحول حزب‌الله». پژوهشنامه علوم سیاسی. 9(3). 215- 242. 26. فرهادی، محمد و مرادیان، محسن (1387). درک قدرت نرم با نگاهی به جمهوری اسلامی ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج. 27. فضلالله، حسن (2015). حزب‌اللهوالدولةفیلبنان: الرویةوالمسار. بیروت: شرکةالمطبوعاتللتوزیعوالنشر. 28. معصومی زارع، هادی (1392). «بررسی نقش منابع محیط منطقه‌ای و بین‌المللی در همگرایی جنبش امل و حزب‌الله». معرفت سیاسی. 5(1). 107-130. 29. مرکز الاستشارات و البحوث (1388). لبنان: تاریخ، جامعه و سیاست (1972-1976). ترجمه مؤسسه مطالعات اندیشه‌سازان نور. 30. نای، جوزف (1392). آینده قدرت. ترجمه احمد عزیزی. تهران: نشر نی. 31. ــــــــــ (1387). قدرت نرم، ابزارهای موفقیت در سیاست بین الملل. ترجمه سید فخر روحانی و احمد ذوالفقاری. تهران: نشر دانشگاه امام صادق (ع). 32. واعظی، محمود، احدی، افسانه (1389). دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,032 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 821 |
||