تعداد نشریات | 19 |
تعداد شمارهها | 380 |
تعداد مقالات | 3,121 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,250,940 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,845,039 |
بررسی فقه الحدیثی احادیث حاوی کلمه «معجزه» | ||
مطالعات فهم حدیث | ||
دوره 8، شماره 1 - شماره پیاپی 15، مهر 1400، صفحه 107-130 اصل مقاله (408.62 K) | ||
نوع مقاله: پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/mfh.2021.2492 | ||
نویسندگان | ||
فاطمه دست رنج* 1؛ علیرضا طبیبی2؛ محمد دهقانی3؛ علی احمد ناصح4 | ||
1استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اراک | ||
2دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اراک. | ||
3دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه اراک. | ||
4استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم | ||
تاریخ دریافت: 29 شهریور 1400، تاریخ پذیرش: 29 شهریور 1400 | ||
چکیده | ||
فهم معنای کلام و مقصود اصلی سخنان معصومین (ع) توسّط دانش فقهالحدیث صورت میپذیرد. یکی از مباحثی که نظرات گوناگونی در مورد آن وجود دارد، احادیثی است که در آنها کلمهی «معجزه» بهکار رفته است. این احادیث خواننده را به این نتیجه میرساند که کلمه «معجزه» در عصر معصومین (ع) رایج بوده است این درحالی است که در تمامی کتابهای نوشته شده تا قرن چهارم کلمه معجزه وجود ندارد. هدف از انجام این پژوهش آن است که آیا معصومین (ع) این کلمه را به کار بردهاند یا توسّط راویان، ناسخان و ... وارد احادیث شده است. در پایان پس از بررسیهای بهعمل آمده با روش توصیفی - تحلیلی این نتیجه حاصل گردید که این کلمه در کتابهای حدیثی قرن چهارم به بعد وجود دارد که برخی از این احادیث، جعلی و متفرد هستند و برخی دیگر نیز دچار عارضه ادراج، زیادت و نقل به معنا شدهاند. با مطالعه کتابهای لغت میبینیم که این کلمه از قرن چهارم به بعد وارد این کتابها شده است و با بهرهگیری از دانش صرف به این نتیجه میرسیم که وجود آن در برخی از احادیث معتبر گویای کلمهی «مَعجزه» است. برای فهم مقصود گوینده نیز با استفاده از انواع قرینههای مقامی و مقالی میتوان نتیجه گرفت که کلمهی «معجزه» نمیتواند در کلام معصومین (ع) بهکار رفته باشد. با بررسی سندی این روایات متوجّه میشویم که شیخ صدوق (ره) در همه آنها وجود دارد لذا بنظر میرسد ایشان (ره) اوّلین نفری هستند که کلمه معجزه را وارد احادیث نموده است. | ||
کلیدواژهها | ||
احادیث معجزه؛ فقه الحدیث؛ معنای متن؛ مقصود گوینده | ||
عنوان مقاله [English] | ||
Examining of Hadiths Containing the Word "Miracle" Hadiths | ||
نویسندگان [English] | ||
Fatemeh Dastranj1؛ Ali Reza Tabibi2؛ Mohammad Dehghani3؛ Ali Ahmad Naseh4 | ||
1Assistant Professor, Department of Quran and Hadith, Arak University. | ||
2Associated Professor, Department of Quran and Hadith, Arak University. | ||
3Ph.D Student in Quran and Hadith, Arak University. | ||
4Prefessor, Department of Quran and Hadith, in University of Qum. | ||
چکیده [English] | ||
Understanding the meaning of the word and the main purpose of the sayings of the Infallibles is done through the knowledge of the Understanig hadith. One of the topics which scholars have various opinions are hadiths in which the word "miracle" is used. These hadiths lead the reader to the conclusion that the word "miracle" was common in the time of the Infallibles. However, word miracle does not exist in all books written until the fourth century. The purpose of this research is whether the Infallibles have used this word or it has been included in the hadiths by narrators, narrators, etc. In the end, after descriptive-analytical studies, it was concluded that this word exists in the hadith books of the fourth century onwards. Some of these hadiths are fake and singular, and others have suffered from the complication of being interpreted, exaggerated and quoted in meaning. By studying dictionaries, we see that this word has entered these books since the fourth century. And by using knowledge only, we come the conclusion that existence in some authentic hadiths indicates the word "majaze". To understand the meaning of the speaker, using various analogies of authority and article, it can be concluded that the word "miracle" can not be used in the words of the Infallibles. Examining the authenticity of these narrations, we notice that Sheikh Saduq is present in all them. Therefore, it seems that she is the first person to include the word miracle in the hadiths. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Miracles Hadith, Fiqh of Hadith, the Meaning of the Text, The Purpose of the Speaker | ||
مراجع | ||
قرآن کریم. آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین، شرح آقا جمال خوانساری بر غرر الحکم و دررالکلم، تهران، دانشگاه تهران، 1366ش. ابندرید، محمد بن حسن، جمهره اللغه، بیروت، دارالعلم للملایین، 1366ق. ابنسیده، علی بن اسماعیل، المحکم و المحیط الأعظم، بیروت، دار الکتب العلمیة، 1421ق. إبنشاذان قمى، الروضة فی فضائل أمیر المؤمنین علی بن أبیطالب (ع)، قم، مکتبه الامین، 1423ق. __________، الفضائل، قم، رضی، 1363ش. ابنشهرآشوب مازندرانی، محمد، مناقبآلأبیطالب (ع)، قم، علامه، 1379ق. ابنفارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، قم، مکتبه الاعلام الاسلامی، 1404ق. ازهری، محمدبنأحمد، تهذیب اللّغة، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 2001م. استادی، رضا، رساله اخری حول التفسیر المنسوب الی الامام العسکری (ع)، الرسائل الاربعه عشره، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، 1415ق. اسماعیل بن عباد، المحیط فى اللغة، بیروت، عالم الکتب، 1414ق. ایجی، قاضی عضّد الدّین، المواقف، بیروت، دار الجیل، 1416ق. ایزدی، مهدی، روششناسی نقد متن حدیث (با رویکرد تطبیق بر نمونهها)، تهران، دانشگاه امام صادق (ع)، 1394ش. باقلانی، قاضی ابوبکر محمد بن الطیب، البیان، بیروت، مکتبه الشرقیه، 1985م. بحرانی، سیدهاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، بعثت، 1374ش. تشکری جهرمی، مریم؛ اکبریان، رضا، «تبیین فلسفی معجزه از دیدگاه ملا صدرا و علامه طباطبائی»، پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته فلسفه و کلام اسلامی، تهران، دانشگاه تربیت مدرس، 1389ش. تفتازانی، سعدالدین، شرح المقاصد، قم، رضی، 1409ق. تمیمی آمدی، عبدالواهب بن محمد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، قم، دفتر تبلیغات، 1366ش. جصاص، احمد بن علی رازی، أحکام القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1405ق. جوهری، اسماعیل بن حمّاد، الصحاح؛ تاج اللغه و صحاح العربیه، بیروت، دارالعلم للملایین، 1367ش. حسن بن علی (ع)، تفسیر منسوب به امام عسکری (ع)، قم، مؤسّسه امام مهدی (ع)، 1409ق. حر عاملی، محمد، إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، بیروت، اعلمی، 1425ق. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، قم، مؤسسه آل البیت، 1413ق. خصیبى، حسین بن حمدان، هدایة الکبرى، بیروت، البلاغ، 1419ق. دهقانی، فرزاد؛ شهریاری نسب، سروش؛ جعفرزاده کوچکی، علیرضا، «بازاندیشی در حقیقت إعجاز»، پژوهشهای فلسفی – کلامی، دانشگاه قم، سال هفدهم، 1395ش، شماره 3 (67)، صص 49- 70. دهقانی، محمد؛ دسترنج، فاطمه؛ طبیبی، علیرضا، «بررسی حوزهی معنایی معجزه در قرآن»، پایاننامه کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اراک، دانشکده علوم انسانی، زمستان1397ش. رحمتی محمدکاظم ، «تفسیر امام حسن عسکری (ع)، دانشنامه جهان اسلام»، تهران، بنیاد دایرهالمعارف اسلامی، 1382ش. سلیمانی، داوود، فقهالحدیث و نقدالحدیث (روششناسی نقد و فهم سنّت)، تهران، فرهنگ و دانش، 1392ش. سیدی، سیدحسین، سیر تاریخی إعجاز قرآن، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1392ش. سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمحمود طیب حسینی، قم، دانشکده اصول دین، 1392ش. شهیدثانی، زینالدین بن علی، الرعایه لحال الدرایه و البدایه فی علم الدرایه، قم، بوستان کتاب، 1423ق. شیبانی، اسحاق بن مرار، الجیم، قاهره، الهیئه العامه لشئون المطابع الامیریه، 1975م. صدر، سیدحسن، نهایهالدرایه (شرح الوجیزه شیخ بهائی)، بیجا، مشعر، بیتا. صدری، سیدمحمد، بنیاد استدلال در حقوق اسلامی (اصولفقه1)، تهران، اندیشههای حقوقی، 1395ش. صدوق، محمدبن علی، الخصال، قم، جامعه مدرسین، 1362ش. ___________، الأمالی، تهران، کتابچى، 1376ش. ___________، علل الشرائع، قم، کتاب فروشى داورى، 1385ش. ___________، عیون أخبار الرضا (ع)، محقق: مهدی لاجوردى، تهران، جهان، 1378ق. صفری فروشانی، نعمتالله، «حسین بن حمدان خصیبی و کتاب الهدایهالکبری»، پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی، زمستان1384ش، شماره16، صص 15-46. طبرسى، احمدبنعلى، الإحتجاج على أهل اللجاج، محقّق: محمدباقر خرسان، مشهد، مرتضى، 1403ق. طبرى آملى صغیر، محمد بن جریر، دلائل الإمامة، قم، بعثت، 1413ق. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، دار الکتب العلمیه، بیتا. طحاوی، أبوجعفر أحمد بن محمد، شرح مشکل الآثار، بیروت، دارالنشر، 1408ق. طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث عربی، بیتا. عتر، نورالدین، علوم قرآن الکریم، دمشق، مطبعه الصباح، 1416ق. غیور، محمدعلی؛ وزیر، حکیم، «بازخوانی اعجاز قرآن کریم از منظر روایات معصومین (ع)»، مطالعات فهم حدیث، سال ششم، پاییز و زمستان 1398ش، شماره اوّل (پیاپی 11)، صص 57-80. فخار بن معد، إیمان أبی طالب، محقق: محمد بحرالعلوم، قم، دار سیدالشهداء، 1410ق. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، تحقیق: مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم، دارالهجره، 1367ق. قاسم بن سلام، ابوعبید، الغریب المصنف، ترجمه و تحقیق: بیت الحکمه، تونس، موسسه الوطنیه، 1990م. قاسمی، جمالالدین، قواعدالتحدیث من فنون مصطلحالحدیث، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1399ق. قائدان، اصغر؛ محمدحسینی، کامران؛ جمشیدی، محمدصادق، «متون و روایات دلایل و معجزات ائمّه (امام صادق (ع) و امام مهدی (عج)) در منابع شیعی قرن دوّم تا پایان قرن ششم»، پایاننامه کارشناسی ارشد رشتهی تاریخ تشیّع، دانشگاه پیام نور، دانشکده علوم انسانی، بهمن1390ش. قدوری حمد، غانم، محاضرات فی علوم قرآن، عمان، دار عمان، 1423ق. قطبالدین راوندى، سعید بن عبدالله، خرائج و جرائح، قم، مؤسسه امام مهدى (ع)، 1409ق. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، 1407ق. ماتریدی، أبو منصور، التوحید، مصر، دار الجامعات المصریة - الإسکندریة، بیتا. مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه فی علم الدرایه، قم، مؤسّسه آل البیت لاحیاء التراث، 1411ق. مجلسى، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1403ق. محمدی، محمدعلی، اعجاز قرآن با گرایش شبههپژوهی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، 1396ش. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، 1384ش. مسعودی، عبدالهادی، روش فهم حدیث، تهران، سمت، 1396ش. معارف، مجید؛ ناظمی، ربابه، «تبارشناسی روایات تفسیر العسکری و تأثیر آن بر اعتبارسنجی تفسیر»، پژوهشنامهی قرآن و حدیث، پاییز و زمستان 1397ش، شماره 23، صص 39-73. معلّمی،محمدعلی، اصول علمالرجال بین النّظریه و تطبیق (تقریرات درس آیتالله مسلم داوری)، بیجا، المؤلف، 1416ق. مفید، محمدبنمحمد، النکت الاعتقادیه، قم، المؤتمر العالمی لألفیه الشیخ المفید، بیتا. مؤدّب، سیدرضا، إعجاز القرآن در نظر اهلبیت عصمت (ع) و بیست نفر از علمای بزرگ اسلام، قم، احسن الحدیث، 1389ش. نجاشی، احمدبنعلی، رجال نجاشی، قم، اسلامی، 1416ق. نفیسی، شادی، «تفسیر منسوب به امام عسکری (ع) در بررسی علامه شوشتری»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، سال سوم، 1385ش، شمارهی6، صص 91-114. _______، درایهالحدیث (بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین)، تهران، سمت، 1392ش. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,300 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 668 |