اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 347 |
| تعداد مقالات | 2,871 |
| تعداد مشاهده مقاله | 3,262,158 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,396,853 |
تبیین شیوه عملکرد و اهداف سیاست «فشار حداکثری» آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران | ||
| مطالعات سیاسی جهان اسلام | ||
| دوره 11، شماره 2 - شماره پیاپی 42، تیر 1401، صفحه 105-127 اصل مقاله (1.08 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/psiw.2023.17262.3112 | ||
| نویسندگان | ||
| علیرضا سمیعی اصفهانی* 1؛ محمد حسین کمالی2 | ||
| 1دانشیار و عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه یاسوج | ||
| 2دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین الملل، دانشگاه علوم تحقیقات تهران | ||
| تاریخ دریافت: 27 اردیبهشت 1401، تاریخ بازنگری: 25 مهر 1401، تاریخ پذیرش: 23 آبان 1401 | ||
| چکیده | ||
| هدف: دونالد ترامپ، از زمان مبارزات انتخاباتی، برجام را توافقی فاجعهبار برای ایالات متحده معرفی کرده و پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 و راهیابی به کاخ سفید نیز باوجود تمدید تعلیق تحریمهای ایران، این کشور را به نقض برجام متهم میکرد. برای ترامپ و تیم امنیت ملی وی، برجام توافقی ناقص بود که برنامه موشکی و سیاست منطقهای ایران را در بر نمیگرفت. از این رو ایالات متحده، پس از خروج از برجام، با بازگرداندن تحریمهای مرتبط با برنامه هستهای و وضع تحریمهای اضافه، درصدد اعمال فشار حداکثری بر ایران برآمد. با این توصیف، هدف پژوهش پیشرو، بررسی و تبیین این مسأله است که نحوه عملکرد، سازو کار و اهداف سیاست فشارحداکثری ایالات متحده در دوره ترامپ، در قبال جمهوری اسلامی ایران چگونه بوده است. روش: روش پژوهش، کیفی از نوع تبیینِ علی بوده و روش گردآوری دادههای مورد نیاز، کتابخانهای و همچنین از منابع مکتوب و فضای مجازی بهره گرفته شده است. یافته ها: بر پایه یافته های پژوهش، ایالات متحده در دوره ریاست جمهوری ترامپ، از طریق «امنیتیسازی» حداکثری بر آن بود تا با بازنمایی مجدد ایران بهمثابه منبع عمده «تهدید» که این بار همه اقدامات ایران را در بر میگرفت و معرفی این اقدامات بهعنوان تهدیدی علیه صلح و امنیت بینالمللی، به اعمال فشار حداکثری علیه ایران بپردازد. به دیگر سخن، برای مشروعیتبخشی به سیاست فشار حداکثری علیه ایران، میبایست اقدامات ایران بهعنوان تهدیدی بینالمللی جلوه داده شود. بر این پایه، امنیتیسازی حداکثری ایالات متحده، سه محور بنیادین داشت که عبارت بود از: برنامه هستهای، برنامه موشکی و سیاست منطقهای ایران. نتیجه: با توجه به مواضع متفاوت و ناهمگون مخاطبان این سیاست، میتوان گفت این واقعیت مورد توجه و تصدیق خود غرب نیز قرار گرفته که سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ، در عمل شکست خورده و دیپلماسی و توافق بهترین روش در قبال ایران است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ایالات متحده آمریکا؛ ایران؛ سیاست فشار حداکثری؛ امنیتیسازی؛ غرب آسیا | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Explaining the Performance and Objectives of the US Policy of Maximum Pressure on the Islamic Republic of Iran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Alireza Samiee1؛ Mohammad Hossein Kamali2 | ||
| 1Associate Professor of Political Science, Yasouj University, Yasouj, Iran | ||
| 2Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective: Since the election campaign, Donald Trump has introduced the JCPOA as a disastrous agreement for the United States, and after winning the 2016 presidential election and entering the White House, he accused the country of violating the JCPOA despite extending the suspension of sanctions on Iran. For Trump and his national security team, the JCPOA was an incomplete agreement that did not include Iran's missile program and regional policy. Therefore, the United States, after withdrawing from the JCPOA, tried to exert maximum pressure on Iran by restoring the sanctions related to the nuclear program and imposing additional sanctions. With this description, the aim of the leading research is to examine and explain the functioning, mechanism and goals of the maximum pressure policy of the United States during the Trump era, towards the Islamic Republic of Iran. Method: The research method is a qualitative type of causal explanation and the method of collecting the required data is library as well as written sources and virtual space. Results: Based on the findings of the research, the United States during Trump's presidency, through maximum "security" aimed at re-representing Iran as a major source of "threat", which this time included all of Iran's actions and introducing these actions as a threat to international peace and security, to apply maximum pressure against Iran. In other words, to legitimize the policy of maximum pressure against Iran, Iran's actions should be presented as an international threat. Based on this, the maximum security of the United States had three fundamental axes, which were: Iran's nuclear program, missile program, and regional policy. Conclusion: Considering the different and heterogeneous positions of the audience of this policy, it can be said that this fact has been noticed and acknowledged by the West itself that the maximum pressure policy of the Trump administration has failed in practice and that diplomacy and agreement are the best way to deal with Iran. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| United States of America, Iran, Maximum Pressure Campaign, Securitization, Middle East | ||
| مراجع | ||
|
احمدینژاد، حمید و بصیری، محمدعلی(1399)، فرآیند سیاست خارجی سه وجهی مبتنی بر خصمبودگی دونالد ترامپ در قبال جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه مطالعات روابط بینالملل، 13(1): 179-212. ارغوانی پیرسلامی، فریبرز و پیرانخو، سحر(1396)، تحول فناوری موشکی و راهبرد دفاعی- امنیتی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه راهبرد، 26(2): 51-74. افتخاری، اصغر و خیراتی، عباس(1398)، راهبردهای پسابرجامی آمریکا علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه امنیت ملی، 15(3): 117-143. امیدی، علی و مرادی فر، سعیده(1393)، برسازی امنیتی فعالیت هستهای ایران، فصلنامه سیاست جهانی، 3(4): 121-149. ایزدی، جهانبخش(1389)، دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران. بوزان، باری و ویور، الی و دو ویلد، باب(1392)، چارچوبی تازه برای تحلیل امنیت، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، چاپ دوم. تخشید، محمدرضا و حاتمزاده، عزیزالله(1397)، همگرایی و واگرایی فراآتلانتیکی در امنیتیسازی جمهوری اسلامی ایران؛ روندها و الگوها، فصلنامه مطالعات راهبردی، 21(1): 121-144. رحمتی پور، لیلا(1399)، اقتصاد سیاسی حذف ایران از معادلات انرژی جهانی توسط ایالات متحده امریکا، ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، 3(2): 1-35. سرخیل، بهنام و خزعلی، فاتن(1396)، تصویرسازی تهدیدانگار از جمهوری اسلامی ایران توسط ایالات متحده آمریکا، دوفصلنامه دانش سیاسی، 13(26): 103-134. شیهان، مایکل(1388)، امنیت بین الملل، ترجمه جلال دهقانی فیروزآبادی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهـبردی. عباسی، مجید و حمیدفر، حمیدرضا(1399)، اتحاد عربستان سعودی و اسرائیل با آمریکا و پیامدهای آن بر موازنه قدرت و نفوذ جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه، فصلنامه مطالعات بینالمللی، 17(3): 7-25. عبداللهخانی، علی(1389)، نظریههای امنیت، تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران. قیصری، محمد و باقری، ابراهیم(1400)، راهبرد منطقهای ایالات متحده آمریکا؛ تهدیدسازی از اقدامات منطقهای ایران، فصلنامه راهبرد، 30(1): 67-100. گلشن پژوه، محمودرضا(1386)، پرونده هستهای ایران: روندها و نظرها، تهران : مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المـللی ابـرار معاصر، جلد دوم. گلمحمدی، ولی و وزیریان، امیرحسین(1400)، سیاست فشار حداکثری آمریکا و راهبرد مهارگریزی ایران، پژوهشهای جغرافیای سیاسی، 6(1): 111-129. مجیدی، محمدرضا و ثمودی پیلهرود، علیرضا(1393)، تلاشهای رژیم صهیونیستی برای برسازی برنامه هستهای ایران به عنوان یک تهدید امنیتی، فصلنامه پژوهشهای انقلاب اسلامی، 3(3): 191-214. محسنی، سجاد و صالحی، علیرضا(1390)، اهداف آمریکا از امنیتی کردن فعالیت هستهای ایران، فصلنامه سیاست خـارجی، 25(3): 613-634. مسعودی، حیدرعلی(1397)، فرهنگ راهبردی آمریکا و امنیتیسازی مجدد ایران در دوره ترامپ، فصلنامه امنیتپژوهی، 17(1): 115-135. مصلینژاد، عباس(1394)، تأثیر سیاست تحریم بر مذاکرات هستهای ایران، فصلنامه ژئوپلیتیک، دوره 11(3): 1-32. ویلیامز، پل(1392)، درآمدی بر بررسیهای امنیت، ترجمه علیرضا طیب، تهران: امیرکبیر، چاپ دوم. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 292 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 171 |
||