اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 311 |
| تعداد مقالات | 2,565 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,844,940 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,150,739 |
ایالات متحده و مهار کنش گری منطقه ای ایران در پرتو توافق ابراهیم | ||
| مطالعات سیاسی جهان اسلام | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 خرداد 1402 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/psiw.2023.18385.3203 | ||
| نویسنده | ||
| شهلا نجفی* | ||
| گروه علوم سیاسی، رشته مسائل ایران، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 16 بهمن 1401، تاریخ بازنگری: 06 اردیبهشت 1402، تاریخ پذیرش: 02 خرداد 1402 | ||
| چکیده | ||
| هدف: ایالات متحده به عنوان قدرت فرامنطقه‌ای در معادلات خاورمیانه طی ناآرامی‌های عربی (2011) و پس از آن سعی نموده است با حمایت از متحدان منطقه‌ای نظم مورد نظر را در پرتو کاهش حضور مستقیم خود ساماندهی نماید. ایران نیز به عنوان یکی از قدرت‌های بزرگ در خاورمیانه در راستای رقابت با ائتلاف تحت رهبری عربستان سعی نموده است با حضور مستقیم و غیرمستقیم و با افزایش کنش‌گری در پویایی‌های منطقه در روند نظم آمریکامحور ایجاد اختلال و جایگزینی نظم مطلوب خود را دنبال نماید. در همین راستا، در سال 2020 این بازیگر فرامنطقه‌ای در واکنش به افزایش کنش‌گری ایران در خاورمیانه پساناآرامی‌های عربی، با میانجی‌گری بین امارات و اسرائیل و عادی‌سازی روابط دو هم‌پیمان منطقه‌ای خود در چارچوب انعقاد پیمان ابراهیم نقش برجسته‌ای ایفا نمود. پرسش این است که جایگاه ایران در نزد ایالات متحده به عنوان میانجی در انعقاد توافق ابراهیم کجاست؟ به عبارت دیگر، آیا امریکا با هدف مهار ایران اقدام به عادی‌سازی روابط این دو بازیگر به ذات مخالف نموده است؟ روش: در نوشتار حاضر سعی خواهد شد نقش امریکا در پیمان ابراهیم با توجه به مهار منطقه‌ای ایران و در چارچوب نظریه موازنه‌سازی مورد بررسی قرار گیرد. بر این اساس ترکیب روش توصیفی، تحلیلی و تاریخی استفاده شده‌اند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خاورمیانه؛ پساناآرامی عربی؛ بازیگر فرامنطقه ای؛ ایران؛ پیمان ابراهیم | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The United States and Containment of Iran’s Regional Activity In the Light of Abraham Accords | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Shahla Najafi | ||
| Ph.D. Student, Department of social Sciences ,, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective: The Middle East after the 2011 unrest has led to a redesign of the former US balancing policy. The United States as an external key power in the dynamics of the Middle East has attempted to organize its ideal order during the Arab uprising (2011) and after that by supporting its regional allies in the light of reducing its direct attendance. On the other hand, Iran as a protagonist in the Middle East, in the context of rivalry with the coalition led by Saudi Arabia, has always attempted to impede the Pax-American order by its direct and indirect action and replacing its ideal order by increasing its own activity in the dynamics of the region. The United States 2020 played an outstanding role in reaction to Iran's increasing activity in the post-Arab uprising in the Middle East by an intermediary between the United Arab Emirates and Israel and normalizing the relations of these two regional allies within the Abraham Accords. What is Iran’s regional role in the attitude of United States as a mediator in signing the Abraham Accords now is the fundamental question. In other words, does the United States have normalized the relations between these two fundamentally opposed actors in order to contain Iran? Method: This work will try to investigate the role of US. in the Abraham Accords regarding Iran`s regional containment within the theoretical framework of balancing power theory. from the point of view of . | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| The Middle East, post- Arab uprising, External actor, Iran, Abraham Accords | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 14 |
||