اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 19 |
| تعداد شماره‌ها | 380 |
| تعداد مقالات | 3,131 |
| تعداد مشاهده مقاله | 4,251,705 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,846,051 |
بررسی چگونگی گسترش داستان توراندخت | ||
| پژوهش‌های میان رشته‌ای زبان و ادبیات فارسی | ||
| دوره 2، شماره 2، مهر 1402، صفحه 105-123 اصل مقاله (1.21 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/irpli.2024.19803.1125 | ||
| نویسنده | ||
| ایی ایون تانگ* | ||
| کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی، استادیار گروه زبان فارسی دانشگاه مطالعات خارجی گوانگدونگ، گوانگجو، چین | ||
| تاریخ دریافت: 19 دی 1402، تاریخ بازنگری: 26 بهمن 1402، تاریخ پذیرش: 12 خرداد 1403 | ||
| چکیده | ||
| داستان " توراندخت " را داستان " شاهدخت چینی " نیز می نامند. داستان "توراندخت" از ادبیات عامیانه فارسی سرچشمه گرفته است. در مورد سرچشمه ی متن اصلی فارسی، برخی باور دارند که توراندخت از داستان «هفت پیکر» نظامی سرچشمه گرفته است. ولی در کتاب محمد عوفی و داستانهای عامیانه دیگری هم این بن مایه وجود دارد. بن مایة فارسی "توراندخت" می توان به داستان عوفی، داستان شاهدخت روسی از« هفت پیکر» نظامی، داستان خورشید شاه و شاهدخت چینی مه پری در «سمک عیار» اشاره کرد. مسیر گسترش آن هم چند بعدی است. این داستان در ایران، ترکیه و سرزمین‌های اروپا سفر کرده و چندین بار دستخوش تغییر شده است تا «سه معمای توراندخت» در «هزار و یک روز» لاکروا فرانسوی را شکل دهد. بعدها توسط گوته، شیلر، گوزی، پوچینی و سایران مطالعه شد و تأثیر زیادی در اروپا داشت. می‌توان بن مایـۀ های داستان «توراندخت» ایرانی را به داستانهای ماجراجویانه، معمایی و فلسفی طبقه‌بندی کرد. واژه‌های کلیدی: توراندخت ،ادبیات عامیانه فارسی، شاهدخت چینی | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| توراندخت؛ ادبیات عامیانه فارسی؛ شاهدخت چینی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Study on the Extent of Turandot 's Story | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Yiyun Tang | ||
| Master of comparative literature, Assistant Professor,Department of Persian Language,Guangdong University of Foreign Studies, Guangzhou, China | ||
| چکیده [English] | ||
| Study on the Extent of Turandot 's Story Abstract: The story of "Turandot" is also called the story of "Chinese Princess". The story of "Turandot" originates from Persian folk literature. Regarding the source of the original Persian text, some believe that Turandot originated from the story of "Seven Figures" of Nizami. But in the book of Mohammad Awfi and other folk stories, there are other evidences. The Persian source text of "Turandot" can be referred to the Rumi princess story of Aufi, the story of the Russian princess from Nizami's "Seven Figures", the story of Khursheed Shah and the Chinese princess Mehpari in "Samak Ayar". Its development path is also multidimensional. This story has traveled in Iran, Turkey and European lands and has been changed several times to form the "Three Riddles of Turandot" in "One Thousand and One Days" by the French writer Francois Petis de laCroix. It was later rewrited by Goethe, Schiller, Gozzi, Puccini and others and had a great influence in Europe. It is possible to classify the source text of the Persian "Turandot" story into adventurous, enigmatic and philosophical stories. Key words: Turandot, Persian folk literature, Chinese Princess, | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Turandot, Persian folk literature, Chinese Princess | ||
| مراجع | ||
منابع- ابوبکر بن خسرو الاستاد (۱۴۰۰). مونسنامه. مصحح: نسرین عسکری. تهران: بنیاد موقوفات محمود افشار با همکاری سخن.
- اکبری، مهناز (۱۳۸۶). دژ هوش ربا؛ بررسی و تحلیل آخرین داستان مثنوی معنوی. تهران: لوح زرین.
- الارجانی، فرامرز بن خداداد بن عبدالله الکاتب (۱۳۹۶). سمک عیّار. تصحیح: دکتر پرویز ناتل خانلری. مجلد ۱، چاپ نهم. تهران: آگاه.
- انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم (۱۳۵۲). قصههای ایرانی، مجلد ۱. تهران: انتشارات امیرکبیر.
- چلکوسکی، پیتر (۱۳۷۰). «آیا اپرای توراندخت پوچینی بر اساس کوشک سرخ هفت پیکر نظامی است؟»، ایرانشناسی. سال ۴. شماره ۳. صص: ۷۱۴-۷۲۲.
- عوفی، سدیدالدین محمد (۱۳۸۷). جوامع الحکایات و لوامع الروایات، تصحیح: بانو مصفا کریمی. قسمت اول، جزء دوم. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- کرمانی، خواجو (۱۳۷۰). همای و همایون؛ تصحیح: کمال عینی. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی .
- مولوی، جلال الدین محمد(۱۳۸۴). مثنوی معنوی؛ نسخه هشتم. تهران: پژوهش.
- نظامی گنجوی (۱۳۷۳). هفت پیکر؛ تصحیح: برات زنجانی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
منابع خارجی
- Balkin, Jack. M. (1990)."Turandot's victory". Yale JL & Human ,Vol.2(02).pp.299-341.
- Goldberg, Christine. (2015). Turandot’s sisters: A Study of the Folktale AT 851.London&Newyork:Routledge Library Editions: Folklore.
- Jung, Carl Gustav. (1969). The Archetype and the Collective Unconscious. Princeton:Princeton University Press.
- Khanlari, Zahra. (2007). Persian Tales. Translated by Zhang Hongnian. Yinchuan: Ningxia People's Publishing House.
- Ling, Jian'e. (2005). "Dulanduo and Turandot: a resistant reading". Hundred Arts, (03), pp.44-47.
- Liu, Mi. (2007). The Evolution of the Text of Turandot and Its Cultural Roots. Zhejiang University.
- Luo, Tian. (2006). "The French origins of Turandot". Chinese Comparative Literature, (04), pp.156-167.
- Marzolph, Ulrich. (2017).Relief After Hardship: The Ottoman Turkish Model for The Thousand and One Days. Michigan: Wayne State University Press Detroit.
- Mu, Hongyan. (2010). "Revisiting Turandot's Chinese Identity--Discussing with Mr. Tan Yuan". Foreign Literature Review, (02),pp. 225-229.
- Mu, Hongyan. (2008). "Turandot is a Chinese princess?". Overseas Chinese Newspaper. 3.8, D4.
- Orsatti, Paola. (2019). Materials for a History of the Persian Narrative Tradition. Two Characters: Farhad and Turandot. Venezia: Edizioni Ca’ Foscari- digital publishing.
- Pétis de La Croix.(1981) One Thousand and One Days. Translated by Du Jian.Shenyang: Liaoning People's Publishing House.
- Seyed-Gohrab, Asghar (2019-11-29). "Persian roots of Puccini’s opera Turandot". https://leidenmedievalistsblog.nl/articles/persian-roots-of-puccinis-opera-turandot.
- Sun, Huizhu. (2005). "Turandot and the East-West Gender Debate". Journal of Nanjing Arts Institute, (02), pp.57-62.
- Thompson, Stith. (1991). A Taxonomy of World Folktales. Translated by Zheng Hai et al. Shanghai: Shanghai Literature and Art Publishing House.
- Wang, Yidan. (2021). "Images of Chinese Princesses in Persian Classical Literature: From Chinese Princesses in The Samak Ayar". Edited by the Institute of Iranian Culture, Peking University. Iranology in China (Fourth Series). Shanghai: Chinese and Western Books, pp.283-299.
- Mogtader, Youssef & Schoeler, Gregor.(2017). Turandot. Die persische Märchenerzälung. Edition, Übersetzung, Kommentar. Wiesbaden: Reichert Verlag. persian text, pp.21-57.
- Yu, Yusen, and Fadaeleusketi, Faryanne. (2015). "From Persia to Europe: Another dimension of the spread of the Chinese Princess story" ,in: Mu Hongyan, ed. Oriental Series. Zhengzhou: Henan University Press, pp.102-114.
- Zhang, Jingyan. (2002). " A Comparison of the Unconscious Structure of Durandot and Turandot". Journal of Sichuan University, (05),pp.55-60.
References- Al-Arjani, Faramarz bin Khodadad bin Abdullah Al-Katib. (2016). Samak Ayyar. Edited by Dr. Parviz Natal Khanleri. Volume 1, 9th edition. Tehran: Aghaz.
- Akbari, Mahnaz. (2008). Dej Hosh Raba, Review and Analysis of the last Story of Masnavi Manavi. Tehran: Loh Zarin.
- Abu Bakr bin Khosrow al-Ustad. (1400). Munesnameh. Edited by: Nasreen Askari. Tehran: Mahmoud Afshar Endowment Foundation in collaboration with Sokhan.
- Chelkoski, Peter. (1998). "Is Puccini's Turandot opera based on the Red Kush of Haft Peykar?" Iranology. Year 4. Number 3, pp: 714-722.
- Anjavi Shirazi, Seyyed Abulqasem. (1352). Iranian stories - Volume 1. Tehran: Amir Kabir Publications.
- Aufi, Sodiduddin Mohammad. (1387). Societies of anecdotes and narratives. Mrs. Musfa Karimi. The first part of the second part of Tehran: Research Institute of Humanities and Cultural Studies.
- Khaju Kermani. (1370) Homai and Homayun. Edited by Kamal Eini. Tehran: Institute of Cultural Studies and Research.
- Mawlawi, Jalal al-Din Muhammad.(1384) Masnavi Ma’nawi.8th edition. Tehran: Pajouhesh.
-Ganjavi, Nizami. (1373) Seven figures. Edited by Barat Zanjani. Tehran: Tehran University Press.
- Balkin, Jack M. (1990)."Turandot's victory". Yale JL & Human ,Vol.2(02).pp.299-341.
-Seyed-Gohrab, Asghar (2019-11-29). "Persian roots of Puccini’s opera Turandot". https://leidenmedievalistsblog.nl/articles/persian-roots-of-puccinis-opera-turandot.
- Goldberg, Christine. (2015). Turandot’s sisters: A Study of the Folktale AT 851.London&Newyork: Routledge Library Editions: Folklore.
- Khanlari, Zahra. (2007). Persian Tales. Translated by Zhang Hongnian. Yinchuan: Ningxia People's Publishing House.
- Jung, Carl Gustav. (1969). The Archetype and the Collective Unconscious. Princeton: Princeton University Press.
- Ling, Jian'e. (2005). "Dulanduo and Turandot: a resistant reading". Hundred Arts, (03), pp.44-47.
- Liu, Mi. (2007). The Evolution of the Text of Turandot and Its Cultural Roots. Zhejiang University.
- Luo, Tian. (2006). "The French origins of Turandot". Chinese Comparative Literature, (04), pp.156-167 .
- Marzolph, Ulrich. (2017).Relief After Hardship: The Ottoman Turkish Model for The Thousand and One Days. Michigan: Wayne State University Press Detroit.
- Mu, Hongyan. (2010). "Revisiting Turandot's Chinese Identity--Discussing with Mr. Tan Yuan". Foreign Literature Review, (02), pp. 225-229.
- Mu, Hongyan. (2008). "Turandot is a Chinese princess?". Overseas Chinese Newspaper. 3.8, D4 .
- Orsatti, Paola. (2019). Materials for a History of the Persian Narrative Tradition. Two Characters: Farhad and Turandot. Venezia: Edizioni Ca’ Foscari- digital publishing.
- Sun, Huizhu. (2005). "Turandot and the East-West Gender Debate". Journal of Nanjing Arts Institute, (02), pp.57-62.
- Pétis de La Croix.(1981) One Thousand and One Days. Translated by Du Jian.Shenyang: Liaoning People's Publishing House.
- Thompson, Stith. (1991). A Taxonomy of World Folktales. Translated by Zheng Hai et al. Shanghai: Shanghai Literature and Art Publishing House.
- Wang, Yidan. (2021). "Images of Chinese Princesses in Persian Classical Literature: From Chinese Princesses in The Samak Ayar". Edited by the Institute of Iranian Culture, Peking University. Iranology in China (Fourth Series). Shanghai: Chinese and Western Books, pp.283-299.
- Mogtader, Youssef and Schoeler, Gregor. (2017). Turandot. Die persische Märchenerzälung. Edition, Übersetzung, Kommentar. Wiesbaden: Reichert Verlag. persian text, pp.21-57.
- Yu, Yusen, and Fadaeleusketi, Faryanne. (2015). "From Persia to Europe: Another dimension of the spread of the Chinese Princess story", in: Mu Hongyan, ed. Oriental Series. Zhengzhou: Henan University Press, pp.102-114.
- Zhang, Jingyan. (2002). " A Comparison of the Unconscious Structure of Durandot and Turandot". Journal of Sichuan University, (05), pp.55-60. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 177 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 91 |
||