اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 347 |
| تعداد مقالات | 2,862 |
| تعداد مشاهده مقاله | 3,255,518 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,390,904 |
بررسی تأثیر مؤلفه‌های آهنگین متون ادبی در آموزش زبان فارسی؛ مطالعه موردی شاهنامة فردوسی (مقاله علمی پژوهشی) | ||
| پژوهش نامه آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان | ||
| مقاله 10، دوره 9، شماره 1 - شماره پیاپی 19، فروردین 1399، صفحه 177-199 اصل مقاله (1.14 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30479/jtpsol.2020.13208.1482 | ||
| نویسندگان | ||
| صالحه غضنفری مقدم* 1؛ محمدجعفر یاحقی2؛ رضا پیش قدم3؛ شیما ابراهیمی4 | ||
| 1نویسنده‌ی مسئول، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| 2استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| 3استاد گروه زبان انگلیسی، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| 4استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| تاریخ دریافت: 18 اردیبهشت 1399، تاریخ بازنگری: 15 شهریور 1399، تاریخ پذیرش: 15 مهر 1399 | ||
| چکیده | ||
| نگرش‌های نوین در آموزش زبان، رویکردهای تازه پدید آورده است. یکی از آن‌ها، توجه به کاربست ادبیات است. پژوهش‌هایی در به‌کارگیری ظرفیت‌های ادبی در آموزش زبان فارسی صورت گرفته که اغلب بر کارکرد انتقال فرهنگی، صحه می‌گذارند؛ برخی نیز تأثیر ادبیات را بر توانش زبانی سنجیده‌اند. این که کدام متن ادبی و چه ویژگی‌هایی از آن می‌تواند در آموزش زبان، کارآمد باشد، پرسش اصلی است. با جست‌وجویی در پیشینه‌‌ی ادبی زبان فارسی، متن‌های بسیاری می‌توان یافت که علاوه بر کارکرد فرهنگی، توانسته‌اند در طول زمان، واژگان و ساختار دستوری زبان را حفظ کنند؛ اما از آنجا که اثرگذاری شاهنامه در زبان فارسی، پیش و بیش از هر متن دیگری بوده، مرجع این پژوهش است. یکی از ویژگی‌های اصلی شاهنامه، وزن و موسیقی آن است؛ بنابراین پرسش این پژوهش عبارت است از: «آیا به‌کارگیری عناصر موسیقایی شاهنامه در محتوای آموزشی، تفاوت معناداری در درک مطلب زبان‌آموزان گروه آزمایش و کنترل، ایجاد می‌کند»؟ برای این منظور، عناصر موسیقی شعر، در 500 بیت تصادفی از شاهنامه گردآوری شد و پایایی داده‌ها، توسط نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس 22 تأیید گردید. سپس، برای دو گروه 15 نفری از زبان‌آموزان بزرگسال سطح میانی ملل مختلف بخش‌هایی از شاهنامه انتخاب و به نثر بازنویسی شد. برای گروه آزمایش، متن بازنویسی‌شده و متن اصلی، و برای گروه کنترل، تنها متن بازنویسی شده، در 16 ساعت آموزشی، تدریس شد. نتایج ارزیابی اولیه و پایانی نشان داد فرایند مداخله در آموزش با تکیه بر عناصر موسیقایی متن، تأثیر معناداری در افزایش میزان یادگیری واژگان و درک مطلب گروه آزمایش داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آموزش زبان فارسی؛ ویژگی‌های موسیقایی؛ شاهنامه فردوسی؛ واژگان و درک مطلب | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Investigating the Effect of Melodic Components of the literary Text in Teaching Persian Language; Case study Shahnameh of Ferdowsi | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Salehe Ghazanfari Moghaddam1؛ Mohammad Jafar Yahaghi2؛ Reza Pishghadam3؛ Shima Ebrahimi4 | ||
| 1Corresponding author, PhD. Candidate in Persian Language & Literature, Ferdowsi University of Mashhad. | ||
| 2Professor of Department of Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad. | ||
| 3Professor of Department of English Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad. | ||
| 4Assistant Professor of Department of Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad. | ||
| چکیده [English] | ||
| Modern attitudes in language teaching, has created new approaches, such as use of literature. There is some researches in Persian, which most, endorse the function of cultural transmission. Some, have also studied the effect of literature on language ability. The main question is which text and what features can be effective. By researching the literary background, many texts can be found that in addition to cultural function, they have been able to preserve the vocabulary and grammatical structure over time. But since the influence of Shahnameh, was before and more than any other text, it is the reference of this research. One of the main features of Shahnameh is its music. Therefore, the question is: Does the use of musical elements of Shahnameh in the educational content, make a significant difference in the comprehension of the language learners of the experimental and control groups"? For this purpose, the music elements were collected in 500 random verses and the reliability of the data was confirmed by SPSS (22). Then, for groups of 15 middle-level adult learners from different nations, parts of the Shahnameh were selected and transcribed. For the experimental group, the rewritten text and the original text, and for the control group, only the rewritten text was taught in 16 hours. The results of the initial and final evaluation showed the process of intervention in education based on the musical elements, had a significant effect on increasing the rate of vocabulary learning and comprehension of the experimental group. Extended Abstract: The use of literature in language teaching is an approach that is no longer in doubt today. Literary texts with their many linguistic and cultural capabilities provide appropriate tools and content for language learners and teachers. In addition, by presenting the authentic text, they expose the language learners to indirect contact with the culture of the second language community and increase their interest and motivation to learn (Khaleghizadeh, 2019). In Persian, many texts can be found that have these linguistic and cultural capabilities and can provide a rich content for learners, including Ferdowsi's Shahnameh. No none can doubt the influence of Shahnameh, more than any other text, on the language, history, and culture of Iran. That is because, as it is well known, Ferdowsi’s work is vital in the flourishing of Persian in the post-Islamic era of Iran. The presence made the founding martial of Persian, which was rather strong and ready for the best use in 4th century AH, well fortified in Shahnameh. Therefore, all eloquent speaker after Ferdowsi used the material and made their works on the basis on Ferdowsi’s tryouts (Yahaghi, 2015). The words and terms selection and organization pof Shahnameh have made some believe that the feature is the main reason for the protection of Persian. Researches working on Persian language believe that the most fundamental function of Shahnameh in Iranian culture is its influence on Persian. The influence is so huge that it wouldn’t be exaggeration if we say Shahnemeh was the reason for the protection and proliferation of Persian (Kazazi, 2008). The vast and deep influence of Shahnameh on other books which makes it a “hypo text” and as Namar Motlagh (2008) calls it a “legend text”, needs to be examined in terms of its language, literariness, content and thoughtfulness. For example, the skillful word usage and word formation of the work have made some believe that the features are the main reason that Persian was saved. So, the influence of Shahnameh in saving and prevalence of Persian makes us think that the valuable and rich work can be used in teaching Persian. Some studies conducted on the use of literary capacities in teaching Persian, approved the function of literature in culture transferring of language. Some others focused on the influence of literature in improving language competence and skills. An under-researched topic in this regard on which the study focuses, is the function of literary language in teaching Persian. Since Shahnameh is known to be a literary rather than a teaching text, and one of the main elements of literary language is music (Shafiei Kadkani, 2016), and also since Ferdowsi has paid special and purposeful attention in his work to using elements of music in speech, the study pays close attention to the function of the musical elements of Shahnameh in teaching Persian. Without any doubt using musical elements is not limited to poetry, but they are used in prose too. Ibn Sina (1954) discusses the metre of speech in Shafa and believes that if speech have metre and Saj’ (a sort of figure of speech) will be more memorable. It is because “the enjoy of using words based on an order and meter makes mind save the attention and makes the perception easier, and as a result, it decreases the attempt needed for the retaining and memorizing a set of words to understand their relations and meaning” (Khanlari, 1958, p. 5). Regarding the abovementioned the following question will be answered: What effects do have the musical elements of Shahnameh on learning vocabulary and comprehension of Persian learners? Considering the repeating meter, the epic genre, and stylistic features of the period when Shahnameh was written, that is, simple language in terms of literacy and vocabulary, it seems there is not a specific feature in Shahnameh different from other poems of the period, Daghighi’s poems for example. The hypothesis of the research was that using literary language of Shahnameh not only do not help non-Persian language learners in learning vocabulary and comprehension but because of its literary features (including music) impedes learning. To do this, using Shafiei Kadkani’s definition of music of poem, musical elements of poetry were randomly extracted from 500 verses of 5 books of Shahnameh. The reliability of the data was approved by SPSS software. Then some parts of Shahnameh were selected and rephrased into prose for two groups of 15 adult language learners of different countries at intermediate level. The experimental group were taught using the rephrased and original texts, emphasizing musical elements and the control group were taught only rephrased text. Results of data analysis shows that the intervention has a significant effect on the development of the learning of experimental group. That is, using original literary texts, with an emphasis on the musical elements, improves vocabulary learning and comprehension of language learners. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Persian Language Teaching, Musical Features, Frdowsi's Shahnameh, Vocabulary & Comprehension | ||
| مراجع | ||
|
آیدنلو، سجاد.(1390)، تصحیح نوآیین شاهنامه؛ بررسی ویرایش فریدون جنیدی، آینه میراث، دوره‌ی 9، شماره‌ی 49، صص: 5-68. ابن سینا. (1954).الشفا، المنطق، الخطابه. حققه الدکتور محمد سلیم سالم، القاهره. ارسطو طالیس. (1959). الخطابه؛ الترجمه العربیه القدیمه. حققه و علق علیه عبدالرحمن بدوی، القاهره. استادزاده، زهرا.(1397). بررسی کاربرد متون ادبی منثور در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان (رساله‌ی دکتری). دانشگاه سمنان. سمنان، ایران.استعلامی، محمد. (1379) آموزش زبان، آموزش ادبیات، دو مقوله‌ی آموزشی. تهران: انتشارات مرکز بازشناسی اسلام و ایران. اصغرپور ماسوله، مهرداد؛ ذوالفقاری، حسن؛ بزرگ بیگدلی، سعید و عباسی، زهرا. (1396).سنجش رغبت فارسی، آموزان غیرایرانی به ادبیات فارسی. پژوهش‌نامه‌ی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان. دوره‌ی 6، شماره‌ی2، پیاپی 14، صص: 101-116. امامی، نصرالله. (1374). از چالش سعدی تا ساختار زبانی و بیانی شاهنامه. ستوده، غلامرضا، نمیرم از این پس که من زنده‌ام (مجموعه مقالات کنگره‌ی جهانی بزرگداشت فردوسی (153-168). چاپ اول، تهران: دانشگاه تهران. پارسی نژاد، ایرج. (1374). موسیقی شعر در شاهنامه. ستوده، غلامرضا، نمیرم از این پس که من زنده‌ام (مجموعه مقالات کنگره‌ی جهانی بزرگداشت فردوسی (825-840). چاپ اول، تهران: دانشگاه تهران. تربت اصفهانی، الهام. (1395). تأثیر وزن متون شعری فارسی بر روانی گفتار و درک‌مطلب زبان‌آموزان (پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد). دانشگاه سمنان. سمنان، ایران. جرجانی، عبدالقاهر. (1954). اسرارالبلاغه. تحقیق ریتر. استانبول. خاتمی، احمد. (1387). تأثیر و نفوذ شاهنامه در حوزه‌ی زبان و ادبیات. نامور مطلق، بهمن، اسطوره متن هویت‌ساز (15-51). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. خالقی زاده، شراره. (1399). اعتبارسنجی پرسشنامه‌‌ی انگیزه‌ی یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان دوم. پژوهش‌نامه‌ی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان. دوره‌ی 9، شماره‌ی 2، پیاپی 20. صص: 25-63. خانلری، پرویز ناتل. (1337).وزن شعر. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. دلاور، فاطمه. (1398). آموزش مثنوی به فارسی‌آموزان غیر فارسی‌زبان بر اساس رویکرد ارتباطی محتوا‌محور (پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد). دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. رضایزدی، مریم. (1380).استفاده از متن‌های ادبی برای آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان (پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد). تهران: دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. رئیسی، نفیسه. (1392). بررسی سیر تاریخی آموزش زبان فارسی به فارسی آموزان خارجی با تکیه بر نقد تحلیلی منابع (رساله‌ی دکتری). دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ری‌بد، آرمان، (1393)، آموزش گام به گام SPSS 22، طاهریان: تهران. شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1395). موسیقی شعر. چاپ شانزدهم، تهران: نشر آگه. شمیسا، سیروس. (1386). نگاهی تازه به بدیع، ویرایش دوم، چاپ سوم، تهران: نشر میترا. صفوی، کوروش. (1391). نوشته‌های پراکنده، دفتر اول، معنی شناسی. تهران: نشر علمی. ضیاحسینی، محمد. (1385). اصول و نظریه‌های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان. تهران: انتشارات سخن با همکاری سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و مرکز گسترش زبان و ادبیات فارسی. عبدالکریمی، سپیده و حقی، معصومه. (1395). بررسی میزان به کارگیری متون ادبی در درسنامه‌های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان. میردهقان، مهین‌ناز، مجموعه مقالات اولین همایش واکاوی منابع آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان (470-500)تهران: دانشگاه شهید بهشتی. عشقوی، ملیحه. (1390). بهره‌گیری از ادبیات در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان. وفایی، عباسعلی، گلبانگ آشنایی: مجموعه مقالات هفتمین مجمع بین‌المللی استادان زبان و ادبیات فارسی (345- 362). تهران: انتشارات شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی. غضنفری مقدم، صالحه. (1399). چهارچوب ارزیابی خوانایی متن‌های فارسی بر پایه‌ی ویژگی‌های زبانی و ادبی شاهنامه (رساله‌ی دکتری). دانشگاه فردوسی مشهد. مشهد، ایران. غیاثی، محمد تقی. (1368). درآمدی بر سبک‌شناسی ساختاری. تهران: شعله اندیشه. فردوسی، ابوالقاسم. (1388). شاهنامه، دفتر یکم تا ششم؛ به کوشش جلال خالقی مطلق، چاپ دوم، تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی. لازار، گیلیان. (1380). ادبیات و آموزش زبان. مترجم محمد غضنفری. تهران: دانشگاه تربیت معلم سبزوار و سمت. متحدین، ژاله. (1354). تکرار، ارزش صوتی و بلاغی آن. مجله دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی. سال 11، شماره‌ی 3، صص: 483-530. مؤذن جامی، مهدی. (1394). درآمدی بر نگره‌ی آموزش ادبیات جستارهایی در شناخت متن ادبی، ساختار علم ادب و روش‌شناسی. چاپ اول، لندن: اچ اند اس مدیا. نامورمطلق، بهمن. (1387). درآمدی بر گسترش بیش متنی شاهنامه. نامورمطلق، بهمن، اسطوره متن هویت‌ساز (53-78). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. نقوی، نقیب. (1384). شکوه سرودن، بررسی موسیقی شعر در شاهنامه فردوسی. چاپ اول، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی. وینک، ریچارد. (1366). دعوت به شنیدن. مترجم پرویز منصوری. تهران: زمان. همایی، جلال الدین. (1364). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: توس. یاحقی، محمدجعفر. (1394). زیر این نخل بلند: جستارهایی در مخاطب‌شناسی شاهنامه. تهران: سخن. یوسفی، غلام حسین. (1357). موسیقی کلمات در شعر فردوسی. مجله‌ی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی. سال 14، شماره‌ی 2، صص: 259-280. Refrences:
Abdul Karimi, S. & Haghi, M. (2016). Study of the use of literary texts in Persian language textbooks for non-Persian speakers. Proceedings of the first conference on the analysis of Persian language teaching resources for non- Persian speakers. Tehran: Shahid Beheshti University, 470-500.]In Persian[
Aidenloo, S. (2011). New Correction of Shahnameh; A Study of Fereydoun Junidi's Edition. Mirror of Heritage,49(9), 5-68.] In Persian[
Allen, J. & Vallette, E. (1977). Classroom Teaching of foreign Languages and English as a second language. Chicago: University of Chicago Press.
Aristotle Talis. (1959). Public speaking. Old Arabic translation, Achieved and commented by Abdul Rahman Badawi. Cairo. [In Arabic]
Asgharpur Masooleh, M., Zolfaqari, H., Bozorg Bigdley, S., & Abbasi, Z. (2018). Assessing the non-Iranian Persian Learners interest in Persian Literature. Journal of teaching Persian to Speakers of Other Languages, 6(14), 101-116.] In Persian[
Bartle, G. (1962). Music in Language Classroom. Canadian Modern Language Review, Fall, 11-14.
Carter, S. (1969). College composition and Communication, 1(20).
Delavar, F. (2019). Teaching Masnavi in Persian, Non-Persian Learners, Language Based on Contact-Based Content Approach (Master's Thesis). Shahid Beheshti University, Tehran.]In Persian[
Emami, N. (1995). From Saadi Challenge to the Linguistic and Expressive Structure of Shahnameh. I'm not going away because I'm alive (Proceedings of the Ferdowsi World Congress of Commemoration (153-168)). Gholamreza Sotoudeh. First Edition, Tehran: University of Tehran. ]In Persian[
Eshghavi, M. (2011). Using Literature in Teaching Persian to Non-Persian Speakers. Golbang-e-Ashenaee (Proceedings of the 7th International Assembly of Persian Language and Literature Professors). Abbas Ali Vafa'I. Tehran: Persian Language and Literature Development Council Publications, 345-362.] In Persian[
Estelami, M. (2000). Language teaching, literature teaching, two educational categories. Tehran: Islamic and Iran Recognition Center Publications. ]In Persian[
Ferdowsi, A. (2009). Shahnameh, the first to fifth Vol. by the effort of: Jalal Khaleghi Motlagh, second edition, Tehran: Center of the Great Islamic Encyclopedia.] In Persian[
Ghazanfari M. S. (2020). A Framework for Evaluation of Persian Texts' Readability, Based on linguistic & Literary Features of Shahnameh (Ph.D. thesis). Ferdowsi university of Mashhad. ]In Persian[
Ghiasi, M. T. (1989). An Introduction to Structural Stylistics; Tehran: Shoele Andisheh. ]In Persian[
Homayi, J. (1985). Rhetoricaltechniques and literary crafts. Tehran: Toos. ] InPersian[
Ibn Sina. (1954). Al-Shifa, Al- Manteq, Al-Khetaba. Achieved by Dr. Muhammad Salim Salem, Cairo. [In Arabic]
Jolly, Y. (1975). The Use of Songs in Teaching Russian Language and Culture Through the Music of Vladimir S. Vysotsky. Dissertation. University of Texas at Austin.
Jorjani, A. (1954). The secrets of rhetoric. REIT investigation; Istanbul. [In Arabic]
Kazzazi, M. (2008). Shahnameh: Letter of Iranian Culture and Character. Bahman Namvar Motlagh. The Mythical Identity Text. Tehran: Scientific and Cultural Publications, 1-14.] InPersian[
Khaleghizadeh, SH. (2019). Validation of Persian Language Learning Motivation Questionnaireas a Second Language. Journal of teaching Persian to Speakers of Other Languages, 9(20), 25-63]. InPersian[
Khanlari, P. (1958). Poetry Measure. Tehran: Tehran University Press. ]In Persian[
Khatami, A. (2008). The Influence and penetration of Shahnameh on the Language and Literature. Bahman Namvar Motlagh. The Mythical Identity Text. Tehran: Scientific and Cultural Publications, 15-51. ]In Persian[
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities.Educational & Psychological Measurement.
Lazar, G. (2001). Literature and Language Teaching: A Guide for Teachers and Trainers. Translation: Mohammad Ghazanfari. Tehran: Sabzevar Teacher Training University and Samt.] In Persian[
Mackay, W. F. (1965). Language Teaching Analysis.4th reprint. Longman.
Mottahedin, J. (1975). Repetition, Sound Value and Its Rhetoric. Journal of Ferdowsi University Faculty of Literature and Humanities, 3(11), 483-530.] In Persian[
Muazzin Jami, M. (2015). An Introduction to the View of Literature Education, Researches in the study of literary text, structure of literary science and methodology. First Edition, London: H & S Media. ]In Persian[
Naghavi, N. (2005). The Glory of Poetry, A Study of the Music of Poetry in Ferdowsi's Shahnameh. First Edition, Mashhad: Ferdowsi University Press.]In Persian[
Namvar Motlagh, B. (2008). An Introduction to the Extended of hypotextual of Shahnameh. Bahman Namvar Motlagh. The Mythical Identity Text. Tehran: Scientific and Cultural Publications, 53-78. ]In Persian[
Ostadzadeh, Z. (2017). Investigating the Application of Prose Literary Texts in Persian to Non-Persian Language Teaching (PhD Thesis). Semnan University.] In Persian[
Parsinejad, I. (1995). Poetry Music in Shahnameh. Gholamreza Sotoudeh. I'm not going away because I'm alive (Proceedings of the Ferdowsi World Congress of Commemoration). First Edition, Tehran: University of Tehran, 825-840. ]In Persian[
Pishghadam, R. (2015). Emotioncy in Language Education: from Exvolvement to Involvement. Paper Presented at the 2nd conference of Interdisciplinary Approaches to Language Teaching, Literature & Translations Studies. Iran, Mashhad.
Raeisi, N. (2013). Investigating the historical course of teaching Persian language to foreign Persian students based on analytical critique of resources (PhD thesis). Esfahan, University of Esfahan. ]In Persian[
Reybod, A. (2014). step-by-step training SPSS 22, Taherian: Tehran. ]In Persian[
Reza Yazdi, M. (2001). Using literary texts to teach Persian to non-Persian speakers (Master thesis), Tehran: Shahid Beheshti University. ]In Persian[
Safavid, C. (2012). Scattered notes, first book, semantics. Tehran: Scientific Publishing. ]In Persian[
Shafiee Kadkani, M. R. (2016). Poetry Music, Sixteenth Edition. Tehran: Agah publication. ]In Persian[
Shemisa, C. (2007). A fresh look at the exquisite, second edition, third publition. Tehran: Mitra Publishing].In Persian[
Torbat Esfahani, E. (2016). The effect of measure of Persian poetic texts onSpeech Fluency and comprehension of learners (master's thesis). Semnan University. ]In Persian[
Wink, R. (1987). An invitation to hear. Translation: Parviz Mansouri. Tehran: Zaman.]In Persian[
Yahaqi, M. J. (2015). Beneath This Lofty Palm: Searches in Shahnameh's Ontology. Tehran: Sokhan.]In Persian[
Yousefi, G. H. (1978). Music of Words in Ferdowsi's Poetry. Journal of Ferdowsi University Faculty of Literature and Humanities, 2(14), 259-280.]In Persian[
Zia Hosseini, M. (2003). Principles and theories of teaching Persian to non-Persian speakers. Tehran: Sokhan Publications in collaboration with the Organization for Islamic Culture and Communications and the Center for the Promotion of Persian Language and Literature. ]In Persian[ | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 422 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 274 |
||